‘Wanneer uit onderzoek blijkt dat de verstoten ouder een veilige, beschikbare en dragende ouder van het kind is, dan zou wat ons betreft vanuit de rechterlijke macht een besluit kunnen komen om het kind voor een langere periode volledig bij die ouder te plaatsen’.
Vera Bergkamp (D66)
24 januari 2019
In 2002 verscheen in de Volkskant een artikel van Boris Dittrich met de titel: ‘Omgangsonrecht vereist hardere maatregelen’. Omgangsonrecht: wat een treffend woord.
We schrijven nu 2019! De ‘weigerouders’ die Dittrich destijds noemde, zijn wederom onderwerp van politieke aandacht. Weigerouders geven hun kinderen, tegen de vastgestelde omgangsregeling in, simpelweg niet mee aan de andere ouder. En daar komen zij, nog steeds, maar al te vaak mee weg.
Er bestaan echter ook een soort ‘super weigerouders’ de ‘weigerouders 2.0.’. Dat kunnen zowel moeders als vaders zijn.
Deze weigerouders 2.0 manipuleren de kinderen in een samenwerkingsverbond (coalitie) dat ertoe leidt dat de kinderen zo’n gruwelijke hekel aan de andere ouder krijgen dat zij ‘zelf’ aangeven niet meer naar deze andere ouder toe te willen.
Het aangedragen motief: “Ik stimuleer de kinderen écht om naar hun vader te gaan hoor, maar ja als ze zélf niet willen, kan ik er ook niet zoveel aan doen.”
Soms krijgt de ‘coalitie-ouder’ dit voor elkaar door zich als slachtoffer van de andere ouder te presenteren “Pappa zegt alleen maar dat hij van jullie houdt om mij te pesten.” zodat de kinderen de coalitie-ouder gaan redden “Maar daar trappen wij echt niet in hoor mam.”
Vaak nemen in een later stadium de kinderen de rol van slachtoffer op zich zodat de coalitie-ouder kan gaan redden. “Ach schatje, je hoeft er maar een paar uurtjes naar toe en dan je bent weer bij mij. Ik zal de gezinsvoogd maandag bellen, want dit is zo geen doen voor je.”
De andere ouder deugt niet en daar willen de coalitie-leden niets meer mee te maken hebben. Nu niet, nooit niet. Hij hoort er niet meer bij, wordt buiten gesloten, verstoten.
Een feit: Duizenden coalitie-kinderen per jaar verliezen zo het contact met een gezonde en beschikbare ouder waarmee zij voordien een normale ouder-kind relatie hadden.
In de praktijk gaat het er hard aan toe.
Ik zie de coalitie-kinderen psychisch verminkt raken; ik maak mee dat deze complexe gezinsdynamiek niet door hulpverleners wordt gesignaleerd; dat onkundige (of bange) gezinsvoogden rechters onjuist adviseren; dat hulpverleners de problematiek verdoezelen uit angst voor klachten; dat coalitie- kinderen de gesprekken met hun therapeut (moeten) opnemen. Ik zie dat buitengesloten ouders het op den duur opgeven… met als gevolg dat kinderen op grote schaal toe worden vertrouwd aan ongezonde coalitie-ouders die het niet verdragen dat de kinderen ook van hun andere ouder houden. Coalitie-ouders die de volledige loyaliteit van de kinderen nodig hebben om zich emotioneel staande te houden.
Wij laten dit toe. Al jaren!
Want: ‘De kinderen geven zelf toch aan dat ze niet naar de buitengesloten ouder willen’! ‘Ze zijn toch oud genoeg om het zelf te bepalen’! Of, ‘Ze hebben rust nodig’! Leven binnen een coalitie is alles behalve relaxed. Coalitie-kinderen moeten zich de visie van de coalitie-ouder eigen maken, ze zijn op hun hoede om vooral maar niet iets te zeggen dat buiten de doctrine van de coalitie-ouder valt. Zij spreken harde taal over de buitengesloten ouder, maar ergens diep van binnen, weten zij wel beter. Coalitie-kinderen verharden om de pijn van het gemis van de andere ouder niet te hoeven voelen. Coalitie-kinderen verliezen op den duur de herinnering aan de mooie tijden met de andere, buitengesloten ouder.
De 'rust' die zo vaak vanuit de hulpverlening en rechterlijke macht in het belang van het kind wordt ingelast door het kind enige of langere tijd geen contact met buitengesloten ouder te laten hebben is een schijnrust. Binnen de coalitie heerst een, voor de ontwikkeling van het kind, onvrij en schadelijk klimaat.
De politiek is aan zet.
Vera Bergkamp (D66) heeft in het Algemeen Overleg van 24 januari jl. aan minister Dekker kenbaar gemaakt dat:
‘Wanneer uit onderzoek blijkt dat de verstoten ouder een veilige, beschikbare en dragende ouder van het kind is, dan zou wat ons betreft vanuit de rechterlijke macht een besluit kunnen komen om het kind voor een langere periode volledig bij die ouder te plaatsen’.
‘Dat is nu al mogelijk, maar het gebeurt heel weinig’.
Minister Dekker ‘draag uw steentje bij’. Coalitie-kinderen hebben als één van de belangrijke voorwaarden voor hun herstel, de zorg nodig van een gezonde, stabiele ouder die het wel verdraagt dat de kinderen ook van de andere ouder houden.
Coalitie-ouders hebben een hulpverlener nodig, geen zorgende kinderen.
En wij: Opleiders in de zorg…laten wij alles doen wat in ons vermogen ligt om professionals gedegen voor te bereiden op deze complexe en veel te vaak voorkomende problematiek, zodat we toekomstige schade kunnen voorkomen aan deze kinderen…. en hun kinderen.
April 2019
Marina Boonman-van der Kroon
Directeur
Academie voor integratieve psychotherapie Vesta
Enkele voordelen van onze opleidingen
Onze opleidingen zijn als enige door de SNRO beoordeeld met ‘Excellent’. U volgt gegarandeerd een opleiding van hoogste kwaliteit.
U leert vanuit verschillende psychologische benaderingen een voor elke cliënt passende begeledingswijze te ontwikkelen en te bieden.
U leert zowel cliënten met enkelvoudige hulpvragen te begeleiden als cliënten met complexe hulpvragen.
U leert zowel zelfstandig te werken als multidisciplinair met bv psychiaters.
Onze lesgroepen bestaan uit maximaal 4 personen waardoor er veel individuele aandacht is voor elke student.
Naast groepsintervisie krijgt u 90 uur individuele begeleiding.
U kunt in uw eigen tempo studeren.
U krijgt vakinhoudelijke ondersteuning bij het opzetten van uw praktijk/onderneming.
Vanaf het tweede studiejaar kunt u inkomsten hebben uit uw eigen praktijk.
U behaalt tijdens uw opleiding het door zorgverzekeraars verplichte diploma psychosociale basiskennis zonder extra kosten.
U wordt na uw afstuderen opgenomen in de Zorggids.
U kunt na uw afstuderen ook in andere Europese landen als volwaardig therapeut werken.
